Hulpverlener – Durf te stoppen met helpen!

In een wereld geobsedeerd met oplossingen, protocollen en meetbare resultaten, wil ik vandaag een radicaal tegendraads idee voorstellen: wat als de meest helende daad die ik als hulpverlener kan bieden, is om niets te doen?

De carrousel van hulpverlening

Ik zie het dagelijks in mijn praktijk – mensen die zijn vastgelopen in een eindeloze carrousel van hulpverlening. Van therapeut naar coach, van onderzoek naar behandeling. Telkens sneller doorgeschoven in het systeem als producten op een lopende band. Hun dossiers vol adviezen, diagnoses, behandelplannen. Het gebeurt overal – bij de huisarts die maar tien minuten heeft, in de GGZ waar wachtlijsten dwingen tot efficiëntie, bij de bedrijfsarts die vooral moet zorgen dat je snel weer inzetbaar bent. En toch blijft iets wezenlijks onaangeraakt.

Ons systeem is ingericht op ‘fixen’. We meten succes in afgenomen symptomen, terugkeer naar werk, kortere wachtlijsten. En ik begrijp het – in een systeem waar elke minuut wordt gefactureerd, lijkt stilstaan onverantwoord.

Een andere weg

Maar we hebben het fundamenteel verkeerd. Genezing ontstaat niet door wat ik als hulpverlener doe, maar door wat ik durf na te laten. Door de ruimte die ik weiger te vullen met mijn expertise, mijn oplossingen, mijn woorden.

In het werkelijk transformatieve werk met cliënten heb ik ervaren dat er een krachtigere weg is:

➡️ Niet adviseren, maar getuige zijn.
➡️ Niet oplossen, maar stil zijn.
➡️ Niet weten, maar samen onzekerheid verdragen.

Als ik erin slaag om werkelijk aanwezig te zijn, zonder agenda, zonder tijdsdruk, zonder de drang om te ‘helpen’, ontstaat er iets wonderlijks. In die ruimte van onvoorwaardelijke acceptatie komen mensen vanzelf thuis bij hun eigen wijsheid. Als de druk wegvalt, vinden ze hun eigen antwoorden.

Dit vraagt moed. En het vraagt om een onvoorwaardelijk vertrouwen dat mensen intrinsiek gemotiveerd zijn om te helen, om bij te dragen, om betekenisvol te leven. Dat mensen van nature verlangen naar zingeving, verbinding en het leveren van een bijdrage. Niet omdat het moet, maar omdat het de natuurlijke staat van ons mens-zijn is.

Mijn wens voor de toekomst

Ik droom van een maatschappij die weer durft te vertrouwen op de kunst van het aanwezig zijn. Spaceholding. Die moedig ruimte maakt voor het ‘niet weten’. Die erkent dat het krachtigste medicijn is: iemand die met een open hart naast je zit en fluistert “ik weet het ook niet, maar ik blijf bij je terwijl jij het ontdekt.”

Liefs, Lotte

Mijn naam is Lotte Boekhout, ACT therapeut, intergrative medicine integrative medicine zorgprofessional en psychedelica gids. Ik schrijf over het leven zoals het mij spiegelt, over transformatie en de weg naar binnen. Als teacher, maar vooral als eeuwige student van het leven. In mijn praktijk kun je terecht voor ACT therapie en Individuele truffelceremonies. Met tien jaar ervaring als POH-GGZ begrijp heb een doorleefd begrip ontwikkeld voor de uitdagingen die mensen in zorgverlenende beroepen tegenkomen.