Speelruimte

We weten allemaal dat we moeten ontspannen. Maar ik geloof dat we vergeten zijn hoe we moeten spelen. Speelruimte is het tegengif voor je overvolle agenda.

De vergeten kunst van spelen

Ons zenuwstelsel is chronisch overbelast. En ontspannen alleen is niet voldoende om werkelijk te herstellen. Een meditatie aan het begin van de dag, mindfulness op werk en ademoefening voor het slapen is niet voldoende. Het mist iets essentieel…

Spelen brengt je terug in verbinding met levendigheid, vreugde en betekenis. Het activeert delen van jezelf die in de constante staat van ‘doen’ en ‘zorgen voor’ op de achtergrond raken.

Ik heb lang gedacht dat opladen alleen kon in die zeldzame oases van tijd. Een vrij weekend. Een vakantie. Ergens waar de agenda leeg is en verplichtingen ver weg zijn.

Vroeger zag speelruimte er voor mij zo uit: een hele dag zonder afspraken, dwalen door de stad zonder plan, me laten leiden door waar mijn voeten heen wilden.

Die grote momenten zijn belangrijk, maar ze zijn niet genoeg. Niet in deze wereld die vraagt, vraagt, en blijft vragen.

Speelruimte creëren

De laatste tijd ben ik met iets anders aan het experimenteren. Speelruimte creëren in de minuscule gaatjes tussen verantwoordelijkheden door.

Het ziet er zo uit: tussen twee gesprekken door een favoriet nummer opzetten, volume wat hoger, even lekker bewegen en meezingen. Of als ik iets moet uitschrijven, eerst mijn sinaasappel olie in de diffuser doen (instant vrolijkheid!). Of als ik naar de keuken loop om iets te pakken eerst een knuffel geven aan mijn hond Saar, die met haar kwispelende staart en ondeugende blik me nooit laat vergeten wat spelen is.

Wat als speelruimte niet iets is dat je moet plannen, maar iets dat je kunt vinden, zelfs tussen de afspraken en patiëntenzorg door? Wat als het niet gaat om méér doen, maar om anders aanwezig zijn in wat je al doet?

Ik merk dat op dagen waarin ik deze kleine momenten van speelsheid creëer, de zwaarte van verantwoordelijkheid minder drukt. Het is een subtiel maar krachtig verschil. Niet de gebeurtenissen veranderen, maar mijn ervaring ervan.

Aan het einde van zo’n dag voel je je niet ‘geleefd’ in de zin van uitgeput en leeg getrokken. Je voelt je ‘geleefd’ in de betekenis van: je hebt daadwerkelijk geleefd vandaag.

Liefs, Lotte

Mijn naam is Lotte Boekhout, ACT therapeut, intergrative medicine integrative medicine zorgprofessional en psychedelica gids. Ik schrijf over het leven zoals het mij spiegelt, over transformatie en de weg naar binnen. Als teacher, maar vooral als eeuwige student van het leven. In mijn praktijk kun je terecht voor ACT therapie en Individuele truffelceremonies. Met tien jaar ervaring als POH-GGZ begrijp heb een doorleefd begrip ontwikkeld voor de uitdagingen die mensen in zorgverlenende beroepen tegenkomen